چرا به رابط برنامه‌نویسی کاربردی نیاز داریم؟

تعامل و اشتراک داده: امروزه نرم افزار‌ها و سیستم‌ها نیاز به تعامل و اشتراک داده دارا هستند. API این قابلیت را آماده می‌نماید تا نرم افزار‌ها بتوانند داده ها را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. به عنوان مثالً یک اپ قادر است از API یک خدمت نقشه استعمال طراحی اپلیکیشن در مشهد نماید تا جای مخاطب را اکران دهد.

گسترش تخصصی: با استعمال از API، پیشرفت‌دهندگان میتوانند اپ‌های تخصصی و قدرتمندترین ساخت‌و‌ساز نمایند. آنان نیازی به تایپ کردن کد از آغاز ندارند و میتوانند از امکان‌ها و سرویس ها دیگر افراد فایده‌مارک.

سهولت پیشرفت و تغییرات: API از تغییرات در دیگر نصیب‌های اپ نگهداری می‌نماید. در‌صورتی‌که یک قسمت از نرم‌افزار تغییر‌و تحول نماید، API قادر است تغییرات را به بقیه نرم افزار‌ها اعلام نماید تا سازش مراقبت خواهد شد.

گسترش یکسری پلتفرمی: با به کارگیری از API، می‌اقتدار اپلیکیشن‌ها را برای یکسری پلتفرم متفاوت تشکیل داد. برای مثال، یک خدمت اینترنت می تواند API خویش را ارائه دهد تا نرم‌افزار‌های موبایل، اینترنت، و دسکتاپ از آن استعمال نمایند.

امنیت: API به پیشرفت‌دهندگان قابلیت و امکان مدیر ظریف دسترسی به منابع و داده ها را میدهد. این اذن میدهد تا سیاست‌های امنیتی به طور مرکزی اجرا شوند.

کاربردهای API

۱- سهل‌خیس کردن امور برای گسترش دهندگان

با استعمال از API، بسط‌دهندگان نیازی به تایپ کردن کدهای مهم برای ساخت و ساز عملکردهای مبنا‌ای ندارند. آن‌ها می توانند از عملکردهای فراهم و زیادی که API ارائه می‌نماید افتتاح نمایند. این دستور گسترش اپلیکیشن را به شدت تسریع می دهد.

همینطور API به گسترش‌دهندگان این قابلیت را می دهد که کدهایی که ممکن میباشد در اپ‌های متعدد تکرار شوند را به یک جای مشترک جابجایی دهند. این کاهش تکرار کدها، به معنای ارتقاء همت و حذف اشکالات احتمالی میباشد. API اکثر وقت ها از استانداردهای خاصی تقلید می‌نماید که بسط‌دهندگان میتوانند تحت عنوان یک راهنمای کاربردی استعمال نمایند.

این استانداردها به ساخت و ساز یک روش یکنواخت برای توسعه و گسترش یاری می‌نمایند و از تداخل‌های احتمالی خودداری می‌نمایند و در پایان توسعه و گسترش‌دهندگان میتوانند به راحتی به سرویس ها و داده‌های فرنگی دسترسی پیدا نمایند. کلاً این دستور به گسترش‌دهندگان این قابلیت را می دهد که از منابع و داده ها بیرونی افتتاح کرده و تجهیزات خویش را به صورت دیده‌گیری ارتقاء دهند.

۲- در اختیار گرفتن دسترسی به منابع

در اختیار گرفتن دسترسی به منابع یک کدام از جنبه‌های بسیار حیاتی و مهم در استعمال از رابط نرم افزار‌نویسی کاربردی میباشد. این معنا به پیشرفت‌دهندگان اذن میدهد تا بطور ظریف معلوم نمایند که چه عده ای به منابع و سرویس ها ارائه گردیده بوسیله یک API دسترسی دارا‌هستند و چه عده ای ندارند.

در واقع در اختیار گرفتن دسترسی به منابع از عنایت بسیار بالایی در نگهداری امنیت سیستم‌ها و داده‌ها برخوردار‌است. با به کار گیری از سازوکار‌های در اختیار گرفتن دسترسی، می‌قدرت جلوی دسترسی غیرمجاز به منابع حیاتی را گرفت. در اختیار گرفتن دسترسی به منابع به گزینش نقش‌ها و مجوزهای یوزرها بستگی داراست. پیشرفت‌دهندگان می توانند نقش‌ها مختلفی مانند مدیران، یوزرها معمولی، یا این که مهمانان تعریف‌و‌تمجید نمایند و به هر نقش مجوزهای مشخصی تخصیص دهند.

این قابلیت و امکان به مدیران قابلیت و امکان میدهد تا دقیقاً گزینش نمایند که کدام یوزرها یا این که نرم‌افزار‌ها به منابعی دسترسی دارا‌هستند و تا چه حد. از جمله، ممکن میباشد بخواهند انتخاب نمایند کدام یوزرها توانگری ساخت و ساز، حذف، یا این که تغییر و تحول داده‌ها را دارا هستند.

۳- رابطه در میان سرویس ها

API به بسط‌دهندگان این قابلیت و امکان را می دهد تا سیستم‌های تازه را با استعمال از سرویس ها و منابع مو جود تولید نمایند. این انعطاف‌پذیری قابلیت و امکان پیشرفت سریع و کارآمد را آماده می‌نماید.

با به کارگیری از رابطه در میان سرویس ها، سیستم‌ها میتوانند وظایف متعدد را بر روی سرویس ها جداازهم تقسیم نمایند. این تقسیم عمل به رئیس منابع با صرفه امداد می‌نماید و قابلیت و امکان گسترش هم‌زمان در تعدادی نصیب را آماده می‌سازد. رابطه فی مابین سرویس ها اذن توزیع توشه کاری در میان سرویس ها متعدد را می دهد. این قابلیت به بهره برداری با صرفه از منابع سروری و دوری از افت کوشش در مواجه با بارهای زیاد یاری می‌نماید.

با به کار گیری از API، می‌قدرت اطلاعاتی مانند کوشش سرویس ها و داده‌ها را به طور زنده رصد کرده و مدیر کرد. این قابلیت و امکان به ارتقا کوشش و امنیت سیستم‌ها امداد می‌نماید.

به صورت خلاصه، رابطه میان سرویس ها با به کار گیری از API یک اصل اصلی در بسط اپلیکیشن و ساخت و ساز سیستم‌های غامض و هماهنگ میباشد. این قابلیت و امکان به بسط‌دهندگان این توان را میدهد که سیستم‌ها و سرویس ها را با انعطاف و عملکرد بالا تولید و رئیس نمایند.